Inmiddels is de introductietijd over en hebben vele nieuwe studenten zich ingeschreven voor de afroeiperiode die maandag 31 augustus gaat beginnen! Maar voor de introductietijd gebeurde er nog iets bijzonders: bestuursleden stapte in een roeiboot en roeide de ringvaart. Het doel: geld ophalen voor de voedselbank. Tjalling schreef over de avonturen. Benieuwd hoe zij al die kilometers hebben ervaren en hoeveel geld er uiteindelijk is opgehaald? Lees snel verder ….
De Kaag. Zondag 9 augustus. Zeven uur in de morgen. Windstil. Een Katwijkse duif krijst in de verte. Het riet verwelkomt de eerste warmte van de dag. Mensen slapen hun roes uit in hun boten of de
hutjes op de kant. Een moedereend leidt haar kroost naar het kroos. Een naakte SUP’er peddelt rustig tussen de kanaaltjes langs de rivier de Ade. Wie denkt dat de Randstad normaliter drukker is dan de ringweg van New Delhi heeft het goed mis. Net zo mis als die ene SUP’er, die niemand dacht tegen te komen, maar dan opeens na een bocht daar de bestuurstweemet in de gele Empacher, de Medea, zag. Met haar Brabantse motor en Zuid- Hollandse kapitein, was dit schip net aan haar tocht van 100 km begonnen: de Ringvaart Regatta.
Tweemaal de Kaagerplassen, de gehele ringvaart der Haarlemmermeerpolder en de eeuwenoude kanalen van Leiden naar Delft. Vanwege de traditie, vanwege het feit dat er geld opgehaald moest worden. Geld voor de voedselbank, omdat de rijen langer zijn geworden door de coronacrisis. Metropolen Weteringbrug, Burgerveen en Aalsmeer werden verkend. Het pleziervaart rond Haarlem zorgde voor alles behalve plezier. Bruggen van een halve meter hoog. Altijd toegeschreeuwd door ouderlijke steun. Leo’s isotone drank en zonnebrand SPF 50 naar binnen en ook af en toe een stroopwafel.
En dan de Kaag revisited, #kaag2020neverforget, waar de omstandigheden in de namiddag, 180 graden omgedraaid waren. Of in ieder geval qua temperatuur 20 graden erbij. Waar de halve
Randstad huiswaarts keert na iets wat zij “recreatie” noemen, maar de roeiers een slagveld, waar de boot niet alleen naar voren ging, maar ook omhoog en opzij. Bij elke haal je eigen Niagara-
watervallen de boot in. Sloepen die in plaats van te wijken, plots geïnteresseerd waren in die “rare kano”.
En dat op een van de warmste dag van het jaar. “Gag t moat?” “Nee.” Terug in het Leidsche werd de beslissing genomen even te stoppen. Chinees eten en pitten.
Maar de volgende dag passeerde de tweemet al in de vroege morgen een stel verbouwereerde leden van Njord en Rijnland. Het water was vlak. Er was geen pleziervaart maar wel heel veel plezier op de weg naar Leidschendam, alwaar zij als leuke jongens het slaperige dorpje op hun kop zetten. Nog nooit werd er zo lang over gedaan om in een boot te stappen. Een zonnebril op de bodem van de Schie tot in de eeuwigheid als herinnering. Delft doemde op. Nog even de sanitaire voorzieningen van de DSRV verkend, voordat wij hartelijk
werden onthaald door de introductiecommissie van Proteus. Een colaatje ter verfrissing op een bankje in de schaduw van de grote loods. De Medea op de bowa die haar roes uitslaapt.
1900 euro.
Ontzettend bedankt allemaal!
Joris, Nigel en Tjalling
