Overlijdensbericht Ab Wit |
Waarde Leden,
Het verdrietige bericht van overlijden van Albert Gerard Wit (Ab Wit) heeft ons bereikt. Ab heeft door zijn bijzondere inzet historie geschreven voor de W.S.R. Onze dankbaarheid voor zijn bijzondere inzet voor onze Vereeniging is dan ook groot. De mooie woorden die Rob Tazelaar heeft geschreven over over zijn vriend en voormalig coach willen wij graag met u delen, om Ab gezamelijk te kunnen herdenken, respecteren en waarderen. |
|
In het najaar van 1958 kreeg het bestuur van de W.S.R. Argo een hint: Ab Wit, succesvol roeier van Triton en tijdens zijn co-schappen coach bij Skadi, had zich gevestigd als huisarts in Wageningen. Hij had geen praktijk overgenomen, maar zich vrij gevestigd. Dat betekent wachten op patiënten en wellicht tijd voor het coachen van een ploeg op Argo.
De voorzitter en secretaris vroegen en kregen belet, hesen zich in hun jacquet en werden hartelijk ontvangen. Ja, de dokter had wel tijd en zin om te komen coachen. Maar op Argo was er op dat moment nog maar een ploeg zonder coach: een jonge twee. ”Laat me die ploeg maar coachen, dan kan ik meteen wat van de sfeer op Argo proeven”.
Die sfeer beviel. De Oude Vier van dat jaar was bemand met 3 vierdejaars roeiers en die hadden besloten om na dat jaar te stoppen met roeien. Toen kwam de Varsity en werd de ploeg tweede! Nog op het water besloten roeiers en stuurman nog een jaar door te gaan. Het volgend jaar was Ab Wit hun coach. Het werd de dead heat van 1960. Het eerste Varsity-goud voor Argo. En een baanrecord.
Ab Wit coachte ook het volgend jaar de Oude Vier. Een bijzondere ploeg samengesteld uit de jongere roeier van het jaar daarvoor, een tweedejaars roeier en 2 roeiers die al 7 resp. 8 jaar roeiden. In het begin wilde dat niet erg vlotten, totdat Ab de ploeg in de Italiaanse opstelling liet roeien. Zij wonnen met overmacht en in een nieuw baanrecord.
Het moet worden vastgesteld dat zonder de coaching van Ab Wit, Argo nu nog steeds op haar eerste Varsitygoud had zitten wachten. Hij smeedde de ploegen tot een eenheid en liet ze echt “oud” roeien. In die paar jaar is ook een hechte vriendschap tussen coach en roeiers ontstaan die geduurd heeft tot zijn overlijden op 25 april jl.