Bij Argo hoef je geen jaren hetzelfde te doen. Dat bewijst ook Nynke Groen. Van competitieroeien tot wedstrijd coachen tot aan het organiseren van afgelopen AID. Inmiddels is Nynke afgestudeerd en lid-af, maar we blikken terug op de bloei van haar Argo tijden.
Nynke is in 2020 bij Argo aangesloten. In een corona-jaar was het lastig voor haar om echt actief te worden bij Argo. Ze kijkt enigszins lachend terug op de beperkte mogelijkheden die er toen waren zoals het C2+ roeien in een vier en de sociale media challenge voor ploegen. Aan het einde van haar eerste jaar werd er gelukkig meer mogelijk, zoals ook de nascies.
In haar tweede jaar sloot ze zich aan bij de TopC4+ uit haar eerste jaar, en startte ze de najaars- en vlietbokaal. Ook startte ze dat jaar in het overnaedsche veld met haar ploeg Overvloed. Het jaar daarna coacht ze op de Varsity de EJZ. Omdat ze tijdens beide Varsity’s in haar Argo carrière druk bezig is met het roeien, heeft ze de Varsity nog nooit van de kant kunnen meemaken. “Zo ongezellig wel”, zegt ze. Komende keer dat ze aan het Amsterdam-Rijnkanaal staat, is ze van plan om de wedstrijd vanuit de kant uit te spelen.
Daarvoor heeft ze nog de talenten dames gecoacht, wat haar opstapje werd naar wedstrijd coach van de EJZ. Ze vertelt dat ze gebeld werd door de toenmalig wedstrijdcommissaris en eigenlijk dacht dat ze de verkeerde Nynke gebeld hadden. Niets bleek minder waar en ze is de trotse winnaar van vier coach blikken. Ze was zelfs zo trots op het eerste blik bij de ARB bosbaanwedstrijden, om te zien dat het coachen zijn vruchten afwierp, dat ze een traantje liet.
Naast haar bestaan als student en coach, werd ze ook pief bij de dageraad. Ze zegt dat ze het wel leuk vindt om te piefen tijdens Nascies, en om alles tot het einde toe nuchter mee te maken. Het einde van haar studententijd naderde… Nynke wilde nog een jaarlijkse commissie meemaken en dacht daarbij aan de LenteCie. Helaas was deze al vol, maar een alternatief werd haar aangeboden: de AIDCie. Hoewel Nynke in de zomer al afgestudeerd was, besloot ze dat ze een onvergetelijke week wilde neerzetten voor de nieuwe lichting, als de kers op haar Argo carrière taart.
Een mooie symboliek: je laatste dagen als Argonaut bezig zijn met het werven van de nieuwe lichting. Het duurde lang voordat ze een brief ontving, maar toen ze eenmaal groen licht kreeg heeft ze grootse hoogtes bereikt. Figuurlijk, maar ook zeker letterlijk. Voor haar bekendmaking en eerste opdracht moest ze de Grebbeberg opfietsen. Haar commissieleden stonden op haar te wachten bij Ouwehands, maar daar fietste ze in al haar enthousiasme straal voorbij. Ditzelfde enthousiasme heeft ze in de AID gestopt. De AID zelf viel nog mee qua drukte, maar vooral de klusweek was heel intens. Ze konden deels de decoratie van de Lustrumweek overnemen, maar alsnog wilden ze heel veel doen.
Tijdens de AID zelf moest ze af en toe gedwongen worden om even te gaan zitten, dit tot ongenoegen van haarzelf. Door alle hectiek besefte ze pas na de AID hoeveel het eigenlijk wel niet was. Ze vertelt lachend dat ze hierdoor in combinatie met de Lustrumweek eigenlijk niet echt zomervakantie heeft gehad. Het leukste van de AID-week vond ze om te zien hoe het idee van de festivaldag tot uiting kwam. Dat was dan ook haar favoriete dag, al vond ze de campus spelen ook erg leuk. Ze hadden nieuwe spelletjes en mensen bleven ook lang hangen. Doordat het de hele week zo druk was, heeft ze op het moment zelf niet echt kunnen genieten. Ze moest als commissaris evenementen de rust bewaren tijdens stressvolle dagen, wanneer er bijvoorbeeld te weinig AAPjes waren. Maar toch heeft ze het erg naar haar zin gehad en haar leuke en goede commissiegenoten hebben daar zeker aan bijgedragen. Al vond ze het ook wel weer een rare afsluiting: je haalt nieuwe mensen binnen, maar je ziet niets meer van wat ze zullen doen op de WSR. Als VC’er bij het eerstejaarsweekend heeft ze ze nog een laatste keer kunnen aanschouwen.
Op de vraag of ze Argo gaat missen antwoordt ze vol overtuiging ja. Dan begint ze te lachen: “Ik ben ook wel weer blij dat ik er niet meer iedere dag hoef te zijn!”. Ze moest er onder andere als coach van EJZ namelijk dagelijks zijn, maar wel altijd met hele fijne mensen, zegt ze. Het was een fijne plek die veel heeft bijgedragen aan haar studententijd. In tegenstelling tot de andere studentenverenigingen in Wageningen, is Argo niet gericht op jaarclubs en daardoor leer je juist mensen uit verschillende jaarlagen kennen, vertelt ze. In haar tweede jaar kende ze zelfs meer ouderejaars en sjaarzen, dan mensen uit haar eigen lichting. Dat is iets wat ze heel positief noemt. Op Argo heeft ze dierbare vriendschappen kunnen opbouwen, met in het bijzonder Bas Sapthu. Aardig wat mensen zullen het hyperactieve en blije duo vervloekt hebben tijdens de busreis terug van het gala vorig jaar.
Ze wil graag haar vrienden op Argo bedanken voor het kwijtraken van haar ruggengraat en sluit af met een mooie boodschap voor de nieuwe lichting: doe wat je leuk vindt en laat je door niemand tegenhouden!
