Nadat de geur van versgebakken oliebollen en kruit inmiddels al enige tijd weer is opgetrokken, is het weldra tijd voor de W.S.R. om vooruit te kijken naar een schitterend nieuwjaar. De Vereeniging draait tot onze spijt nog niet op volle toeren. Onze vriend Corona is helaas nog steeds prominent aanwezig in onze levens waardoor het nog niet mogelijk is geweest om met alle Leden het nieuwe jaar in te luiden. Toch betekent dit niet dat er achter de schermen niets is gebeurd. De nieuwe lichting die namens Argo een recordaantal blikken zal binnenhalen is opgestaan. Dit jaar zijn de hoofden van zowel de Zware Ballen als de Lichte Pikken ontdaan van hun prachtige kuiven en manen. Dat kan natuurlijk maar één ding betekenen: de wedstrijdroeiers zijn weer in training. Voor de Argonaut van de Maand Januari spraken wij met daarom Jonna Houben. Jonna is niet alleen een ingeselecteerde dame, maar zet zich op nog véél meer manieren in voor Argo.
Jonna is drie jaar geleden lid geworden van de W.S.R. tijdens haar eerste jaar in Wageningen. Ze vertelt dat ze graag een nieuwe sport wilde proberen in Wageningen, en een paar van haar thuisthuis-vriendinnen hebben haar toen aangeraden om roeien een keer te proberen. Tijdens de chilldag bij Argo vond ze de sfeer zo goed, dat ze zich heeft opgegeven voor de VIT. Jonna vertelt: ‘Ik had er toen al een heel goed gevoel bij. Vooral tijdens de afroeiperiode was ik gelijk verkocht aan Argo’. Dit had voor Jonna ook heel erg te maken met de openheid die ze ervaart op de Vereeniging. ‘In mijn eerste jaar, toen de Nascies nog open waren, had ik heel erg het gevoel dat ik overal kon gaan zitten praten. Mensen wilden heel erg anderen leren kennen, en dat vond ik heel gezellig’, vertelt ze. Wat haar ook erg opvalt, is dat alle Leden graag hun schouders onder een breed scala aan projecten zetten, wat de ondernemersgeest van Argo kenmerkt.
Tijdens Jonna haar eerste weken op Argo is ze gelijk mee gaan koken met de Nascie. Het koken van heerlijke gerechten voor de Leden is haar zo goed bevallen dat ze het nog immer met plezier doet. Via de Nascie is ze daarnaast bij de kantine- en de keukenwerkgroep terechtgekomen die de keuken helemaal hebben vernieuwd afgelopen jaar. In haar tweede jaar heeft ze zich ook ingezet voor de AID en de Afroeiperiode, als lid van de AfroeiCie. Jonna vertelt: ‘De AfroeiCie was superleuk om te doen. Wel was het echt een heel groot ding in mijn leven. Ik was eigenlijk de hele zomervakantie met niets anders bezig. Dat merkte iedereen om me heen. Mijn huis maar ook mijn familie. Toen de AID uiteindelijk dan echt van start ging, begon het echte leuke aspect’. Ondanks dat het zwaar was, heeft Jonna genoten van elke dag van de AID. ‘Het was heel leuk om te zien hoe alles wat er was gepland, samen te zien komen.’ vertelt ze. ‘Ik vond het tijdens de Afroeiperiode fantastisch om te zien hoe de eerstejaars langzaam hun plekjes vonden op Argo’.
Vanaf de Afroeicie naar het ‘echte’ bestuur van Argo lijkt altijd een kleine stap, maar voor Jonna was dat niet per se het geval. ‘In mijn eerste jaar leek het me al heel leuk om het bestuur in te gaan, maar na de Afroeicie had ik wel even minder dat gevoel. Ik heb gemerkt dat je heel veel input moet geven en wel veel aan de kant moet zetten voor Argo als je zo’n grote commissie of bestuur doet, en daar moest ik wel even aan wennen. Maar langzaam komen de bestuurskriebels nu wel weer naar boven!’ vertelt ze.
Naast al haar drukke commissiewerk, is Jonna dit jaar ook begonnen met wedstrijdroeien. Het verschil tussen de commissies en het wedstrijdroeien is dat ze het laatste ook echt voor haarzelf doet. ‘Je kan zien wat je zelf kan en je wordt fitter door je eigen investering.’ vertelt Jonna. Toch heeft Jonna niet altijd de aspiratie gehad om ook te gaan voor die felbegeerde blikken. ‘Toen ik bij Argo kwam, had ik nooit de ambitie om te gaan wedstrijdroeien, omdat ik dacht dat het niets voor mij was en ik het niet zou kunnen. Pas toen ik op Apollonios ging wonen, zag ik hoe mooi wedstrijdroeien kon zijn en hoe iedereen wedstrijdroeier kan worden zolang je er maar moeite in stopt.’ Het selectieproces vond ze wel erg spannend, want de competitie van de mede-selectielopers was niet mis. Deze spanning verdween naarmate de tijd verstreek meer naar de achtergrond, waardoor de trainingen met de andere dames steeds aangenamer werden maar uiteraard niet té aangenaam, want dan zou het immers geen training meer zijn. ‘Je maakt natuurlijk veel uren met elkaar’, vertelt Jonna, ‘en daardoor word je steeds hechter als ploeg’. Het competitie-element veranderde langzaam naar het steunen en het beter maken van elkaar, want je moet het uiteraard doen samen met je ploeg.
Op huize Apollonios heeft Jonna sowieso helemaal haar plekje gevonden. Toen dit huis naarstig de zoektocht inzette naar een nieuwe bewoner, woonde Jonna al in een ander studentenhuis. Toch is ze blij dat ze naar eigen zeggen ‘toch even ging kijken of het niet wat voor haar was.’ Inmiddels voelt ze zich op Apollonios thuis als een vis in het Rijnwater, en is ze inmiddels ook steeds frequenter te vinden in het mooie Wageningen. Dat is natuurlijk ook praktischer te combineren met het trainen!
Hoewel al dit zware trainen verrassend makkelijk te combineren valt met het op-de-lijn studeren, is er een aspect dat Jonna wel zwaar had onderschat, namelijk eten. Als wij er naar vragen, begint ze te lachen en vertelt dat ze echt de hele dag door honger heeft sinds ze is begonnen met wedstrijdroeien. ‘Het was in het begin erg gek dat je zo veel bezig bent met eten en genoeg voedingssstoffen binnenkrijgen, maar op Apollonios wordt sowieso veel gegeten, dus het wende wel snel.’ De vooruitgang die ze boekte met haar trainingen was ook al spoedig te merken. ‘Je conditie en vooral je techniek gaan heel veel vooruit. Ik ben natuurlijk nog geen kast geworden,’ zegt ze lachend, ‘maar ik merk wel dat ik wat meer spieren krijg, zeker als je foto’s terugkijkt van bijvoorbeeld mijn eerste jaar op Argo’.
Het doel voor dit wedstrijdseizoen is natuurlijk duidelijk: blikken binnenslepen! Er zijn nog geen wedstrijden geweest voor de Dameschploeg, dus waar ze staan is nog een grote verrassing. Jonna heeft in ieder geval goede verwachtingen voor de zegetochten die haar ploeg voor de Vereeniging zal binnenslepen. ‘Dan gaat het echt helemaal los. Één zieke blikkenborrel, iedereen door het dolle heen en dat zal echt de ploeg naar een volgend level tillen’. De eerste wedstrijd die Jonna met haar ploeg zal verroeien is de Heineken Roeivierkamp, op 12 en 13 maart.
Na dit interview met deze veelzijdige Argonaut die zich op allerlei manieren voor onze mooie Vereeniging inzet, rest er ons nog één ding om aan u te verkondigen. Argo wint de Heineken Roeivierkamp!
