Hoewel de Varsity alweer bijna een maand geleden is, spookt de mooiste wedstrijd van het jaar nog steeds door het hoofd van menig Argonaut. Een Argonaut die de 138e editie niet snel zal vergeten is Eileen van Gorp. Vandaar dat Eileen Argonaut van de maand April is. Lees snel door als je meer wil weten over Eileens rol op Argo en hoe ze de Varsity als coach en stuur heeft ervaren!
Eileens aankomst op de W.S.R. was niet bepaald traditioneel. Aanvankelijk had ze namelijk helemaal geen zin om te gaan roeien. Maar door de overtuigingskracht van een vriendin schreef ze zich toch op het laatst mogelijke moment in. Toen ze eenmaal aan het roeien was, kreeg ze de smaak te pakken en besloot ze zelfs te gaan wedstrijdroeien. Vanwege haar fanatiek sportende broer wilde ze namelijk ook aan zichzelf bewijzen dat ook zij op hoog niveau sportprestaties kan neerzetten.
Als wedstrijdroeier tijdens de piek van de coronacrisis had Eileen niet echt een conventioneel wedstrijdseizoen. Thuis moeten ergometeren was zowel fysiek als mentaal zwaar. Bovendien moest ze de skiff in, hoewel ze pas 10 keer in de boot had gezeten. Uiteindelijk heeft ze toch erg van het skiffen kunnen genieten: ‘Het lijkt soms wel op raften’. Toen ze eenmaal de acht in mocht, heeft ze welgeteld twee wedstrijden kunnen starten. Ervaringen die haar wedstrijdseizoen voor haar zeker de moeite waard maakten
In haar tweede jaar werd Eileen gevraagd om een tweedejaars competitieploegje te sturen. Vergeleken met het afroeiploegje dat ze daarvoor had gecoacht, hadden deze heeren iets meer ervaring. Dit beviel Eileen zo dat ze besloot om deze ploeg te gaan coachen. Door middel van een groene brief werd Eileen coach van tweedejaars competitieploeg ‘VOCeaan’.
Door haar coach-functie kwam Eileen in aanraking met het Overnaedsche traject. Een traject dat leidt tot een startbewijs voor de beste tweedejaars competitieploeg van de W.S.R. op de Varsity. Toen eenmaal duidelijk was dat Eileens heeren dit fraaie nummer mochten gaan starten, ging ze aan de slag. Samen met profcoach Arne Hendriks zette ze een trainingsschema op, in gedachten houdend dat competitieroeiers iets meer eigen vrijheid mogen hebben. Vervolgens was het snel duidelijk dat de heeren een tikkeltje te zwaar waren voor een boot van houten latjes… Daarom ging Eileen samen met de heeren afvallen én met succes. In de aanloop naar de wedstrijd zag Eileen ‘haar’ jongens snel vorderingen maken: ‘Ze deden alles voor een hogere win kans’
De wedstrijd zelf was voor Eileen uiteindelijk een goede ervaring. De ploeg ging de wedstrijd in met een zekere kans op Blik. Zo werd er dan ook geroeid, vol zelfvertrouwen en trots. Maar het leven gaat niet over rozen. Hoewel de Overnaedsche heeren, met Eileen als stuur, een ijzersterke wedstrijd roeiden, moesten ze zich tevreden stellen met een tweede plek. Uiteraard niet het gewenste resultaat. Nadat de aanvankelijke frustratie eruit was gescholden, verzekerde Eileen de heeren dat ze trots moesten zijn op hun prestatie. Eileen ‘s inzet werd na de wedstrijd nog beloond, ze werd namelijk door de heeren overspoeld met chocoladerepen.
Nu roeit Eileen nog met haar competitieploeg ‘Overvloed’. Een grote groep gezellige en fanatieke meiden. Maar in mei zal Eileen niet alleen Wageningen, maar heel Nederland verlaten voor een grote reis naar het Verre Oosten. Een reis die ze al een lange tijd wil maken. Haar Argo-avontuur zit er echter zeker nog niet op. Haar terugkeer in Wageningen zal zeker gepaard gaan met een rentree op de W.S.R., een plek die Eileen omschrijft als een ‘warm bad’ waar iedereen stiekem heel lief is, zelfs al zijn ze groot en zwaar.
