De lenteperiode is in volle gang. De temperatuur stijgt en het zonnetje is dagelijks te vinden. Aan de kant van de Rijn zijn veel mensen te vinden en natuurlijk nog veel belangrijker: op het water al onze fantastische roeiers! Zo ook op dit moment veel lenteroeiers. En wie kan er dan beter Argonaut van de maand zijn dan de voorzitter van de LenteCie: Gabriëlle Kuster, beter bekend als Gaby. Ze is inmiddels vierdejaars, heeft Argo dus nog voor Corona meegemaakt en is wedstrijdstuur geweest. Je kan dus wel zeggen dat het iemand is die de W.S.R. door en door kent. Benieuwd hoe ze onze vereniging door de jaren heen heeft zien veranderen, wat het inhoudt om wedstrijdstuur te zijn en wat haar doel nog is voor Argo? Lees dan gauw verder!
Gaby is pas in haar tweede jaar als Wageningse student lid geworden van de W.S.R. Ze werd door haar toenmalige huisgenoot, een inmiddels niet meer weg te denken kancionaris, Thijs Smeekes geïnspireerd om bij Argo te gaan. Door de vele aanmeldingen werd ze in 2019 helaas nog uitgeloot voor het lenteroeien. Per toeval belandde ze wel op de biercantus van de lenteperiode en toen was ze gelijk verkocht. Ze heeft zich tijdens de AID van dat jaar ingeschreven. Om maar aan te geven hoeveel je in je Argo jaren kan bijleren: “Ik wist voor Argo helemaal niets van roeien, ik dacht dat er een motortje in de boot zat!”. Haar eerste roeibewegingen voelden dan ook heel vreemd, maar het is gelukkig allemaal goed gekomen.
Het mooiste aan Argo vindt Gabriëlle de mensen, de gezelligheid, het lekker chillen op het terrein in de zomer en dat iedereen veel tijd en moeite steekt in de vereniging. En het roeien als sport verbindt de mensen extra, zegt ze. Dit is ook wat Argo volgens haar onderscheidt van andere verenigingen. Wedstrijdroeiers geven hun leven voor het roeien en mensen staan hier altijd voor elkaar klaar. Wat ze fijn vindt aan Argo is dat het een plek is waar je kan leren en waar je domme dingen kan doen, zonder dat je er op afgestraft wordt. Het is echt een plek voor persoonlijke groei.
Op dit moment is haar dag als Argonaut niet erg gestructureerd. Ze is nu heel druk met de lenteperiode en tijdens studiedagen resulteert dit in chaos. Ze probeert vaak bij het vlot te zitten en als het kan nog steeds zo veel mogelijk Nascie’s mee te pakken. Maar de Nascie’s is wel waar Gaby een verschil ziet ten opzichte van een paar jaar geleden. Voor Corona had ze het idee dat het meer gemengd was en dat iedereen met elkaar praatte, terwijl op de huidige Nascie’s mensen toch vooral spreken met degenen die ze al kennen. Maar dat kan volgens haar ook zo lijken omdat de capaciteit van de Nascie’s voor Corona minder was en het dus drukker leek. Ook is ze volgens zichzelf inmiddels een oudere masterstudent geworden en kijkt ze er misschien anders naar. Vroeger kon ze makkelijk tot 2 uur ’s nachts blijven, maar dat doet ze niet meer. “Ik heb tegenwoordig angst voor brak zijn”, zegt ze lachend. Maar ze woont in een Argohuis en haar vriend (Rody Schipper) is Argonaut, dus ze hoeft nooit bang te zijn dat ze te weinig Argo om zich heen heeft.
Gaby is dus ook het perfecte voorbeeld van een dichtgetikte Argonaut. Heel haar omgeving is Argo, ze heeft verder maar 3 studievrienden. En dus ook niet onbelangrijk: een Argo vriendje. Hij wordt komend jaar zelfs voorzitter. Ze hebben inmiddels regels opgesteld dat ze thuis zo min mogelijk over Argo praten, want het werd wel erg veel. Dat bespreekt hij maar met z’n ploeggenoten. Ze vertelt lachend dat ze nu een goede balans hebben gevonden. Je kan het je niet voorstellen, maar ze wil langzaamaan wat minder bij Argo gaan doen volgend jaar. Daarom is ze ook niet meer zo dichtgetikt als eerst zegt ze, maar de feiten liegen er natuurlijk niet om: ze woont op een Argohuis, heeft veel commissies gedaan en is wedstrijdstuur geweest.
Het wedstrijdsturen heeft ze 2 jaar gedaan, helaas wel 2 Corona jaren. Als kleine sjaars was ze erin gelokt door mensen van Tiphys en voor ze het wist was ze stuur van de Lichte Dames. Eerst zou ze TopC4 sturen, maar toen de toenmalige profcoach Ian de Wolf daarvan hoorde stak hij er een stokje voor. Zijn techniek is nog steeds terug te zien in hoe ze stuurt. Ze vindt het jammer dat hij weg is gegaan, want hij was echt iemand die je altijd hielp. Door Corona heeft ze in haar eerste jaar maar één wedstrijd kunnen starten. Dit vindt ze nog steeds erg jammer, want ze blijft altijd benieuwd naar wat er uit had kunnen komen. Maar in volle overtuiging roept ze: “Ik kan iedereen sturen aanraden!”. Ze werd er erg zelfverzekerd van en ze leerde gestructureerd leven. Doordat haar weekenden volgepland waren rondom de wedstrijden, moest ze doordeweeks alles doen voor de uni. Vooral een 8 sturen vond ze echt fantastisch, maar helaas moest ze stoppen door rugklachten. Ook kreeg ze er nog eens RSI bij. Ze vond sturen altijd wel spannend, dus daarom stond er altijd spanning op haar lichaam. Destijds deed ze ook de AfroeiCie dus het werd iets te veel tegelijk. Bovendien had ze het idee dat er niet meer uit te halen viel. Haar laatste jaar was EJL ’21 en dat vond ze zo’n leuke ploeg en leuk jaar, dat ze dacht dat het niet meer beter ging worden.
Als verder doel heeft ze nog dat er dit jaar veel lenteroeiers lid van Argo zullen worden. Het is een enthousiaste lichting, dus ze koestert de positieve verwachting dat er toch zeker 40 nieuwe Argonauten bij zitten! Het LenteCie voorzitterschap was dan ook haar laatste echte ambitie wat Argo betreft. Ze wilde graag nog voorzitter van een commissie zijn, want ze wil leren delegeren (daar is ze namelijk niet zo goed in) en ze wilde nog één keer een hele leuke periode doen. Ze heeft nog getwijfeld over een bestuursfunctie, maar dat werd dan toch allemaal net even wat te veel. Wat de toekomst betreft wil ze gewoon een oude lul worden die af en toe eens komt aanwaaien bij een dorusborrel.
Tot slot roept ze lachend dat het wel verdiend is dat ze Argonaut van de maand is geworden; ze heeft de afgelopen maand dan ook heel veel gedaan. Dit past ook helemaal bij haar karakter. Van jongs af aan heeft ze al van haar moeder meegekregen dat ze vanwege haar geringe lengte moet opkomen voor zichzelf. Maar ze heeft ook volkomen gelijk. Ondanks dat ze klein is, is ze de afgelopen jaren van grote waarde gebleken voor onze mooie vereniging!
