Waarde leden,
Er is een tijd van komen, en er is een tijd van terugkomen. Gegaan zijt de tijd van weggaan, aangekomen is de terugkomst. Afgelopen weekeinde was formidabel. Met een sterke opstelling kwamen we met Argo aan bij de frontlinie, de Bosbaan. De eerste krachtmeting der Development boten.
Met mooie prestaties over de linie kwam de genadeslag in de zaterdagmiddag. Met een prachtig lentezonnetje verschenen onze helden op het water. Een strakblauwe lucht, harde zijwind en een sterkbezette A-finale waren het decor van het strijdtoneel.
De heer Van der Wel en de heer Tilleman snelden naar de overkant. Sneller dan alle concurrentie kwamen zij als eerste bij het beloofde land, het erevlot. Met een ruime voorsprong konden zijn hun stempel op de wedstrijd drukken vanaf het eerste moment, tot het laatste. Dat was fijn, zo konden zij al beginnen met uitbewegen in de eindsprint.
Maar, 2 eenzame mannen in het beloofde land missen wat. En daar kwam ze dan. Onze heroine, mej. Verhoeff. In haar kleine blauwe bootje wist zij haar Amsterdamse wederpartijen een loef te draaien. Met een 500m tijd van een EJZ8+ was de wedstrijd al besloten. Nog 1500m uitroeien, en ook zij vergezelde onze helden op het erevlot.
Doch, Adam en Eva waren ook niet met zijn drieën. Om onze drie musketiers te vergezelen, zochten ze nog een lotgenoot. En daar verscheen, als een duivel uit een doosje, mej. Almeloo. In tegenovergestelde stijl als mej. Verhoeff, gaf zij haar tegenstanders hoop door nog na het starten haar warming-up te draaien. Eenmaal op de 1000m was ze eindelijk warm, en kon de wedstrijd beginnen. Met deze geniale uitvoering sloot zij ons sprookje af op het erevlot, en konden wij onze drie-op-een-rij afmaken.
Huilend, schreeuwend en woedend stormde de andere KNSRB-verenigingen terug naar hun thuisbasis. Bang om terug te keren naar de Bosbaan, om dan weer met de broek vol naar huis te moeten.
Na een nachtje slapen keerde we toch gezamenlijk terug, om de strijdbijl met de KNSRB te begraven. Als compromis besloten wij zondag niet weer een slagveld achter te laten op de Bosbaan, en de overmacht iets terug te draaien. Het beloofde weer een mooie dag te worden.
Met spannende eindsprints, onverwachte terugkomsten en mooie prestaties konden wij tevreden op zondagavond terugkeren naar de Rijn, onze Rijn, om zo dit weekend af te sluiten met een blikkenborrel.
