Roeien zit in zijn bloed, het water van de Rijn is hem met de paplepel ingegoten en verhalen over onze vereniging hebben indruk achtergelaten. Als kind van twee Oud Argonauten lijkt het niet geheel verbazingwekkend dat Ate Frijters, De Argonaut van april, zijn plek bij Argo heeft gevonden. Inmiddels is Ate 3e jaars lid en heeft hij al veel bijgedragen binnen verschillende aspecten van de vereniging. Van het gedisciplineerde wedstrijdroeien tot de levendige gezelligheidscultuur: Ate is op Argo eigenlijk niet meer weg te denken. Een ‘vo voor het Argo-fokprogramma lijkt dus zeker op zijn plaats, maar zijn het inderdaad wel zijn genen die Ate een zetje gaven richting de Grebbedijk? Wordt de huidige W.S.R. wel eens met die uit de goede oude tijd vergeleken in huize Frijters? Wat kunnen we nog meer leren over onze Argonaut van april?
Na de beslissing om in Wageningen te gaan studeren, was het voor Ate al snel duidelijk dat hij zich aan zou sluiten bij een studentenvereniging. Ondanks dat van huis uit altijd positief over Argo gesproken is, probeerde hij zich hier niet direct door te laten beïnvloeden. Hij is met een open blik rond gaan kijken. Echter, tijdens de soms hectische AID was Ate door de ontspannen sfeer op Argo eigenlijk al verkocht. ‘Toen ik bij Argo kwam kijken was het direct de plek waar ik mij het meeste thuis voelde. De gezelligheid van een studentenvereniging terwijl je ook een beetje met sport bezig kan zijn, sprak mij aan. Het was ook nog eens prachtig weer, wat het plaatje helemaal compleet maakte.’
Maar, zoals iedere Argonaut weet, kan het weer in de maanden na de AID al snel omslaan. Na de ontspannen ‘chilldagen’ vol eerste indrukken leer je onze vereniging pas echt goed kennen. Gelukkig, weet Ate, floreert Argo zeker niet vanwege de gunstige stemming van de weergoden. De echte magie komt van haar leden. ‘Op Argo lopen veel verschillende mensen rond, met verschillende interesses en ideeën, welke elkaar versterken. Argo biedt ruimte om jezelf te ontdekken en ontwikkelen. Er zijn verschillende terreinen om in te excelleren, van sport tot commissies, alles daartussenin of zelfs daarbuiten. Vervolgens worden krachten gebundeld om samen dingen voor de vereniging neer te kunnen zetten. Op Argo durven leden te ondernemen, dromen, suggereren… Het blijft onze miniwereld waar wij samen veel verantwoordelijkheid voor dragen en ik denk dat dát is wat ons sterk verbindt.’
Het is goed voor te stellen dat Ate het zijn van lid op deze manier ervaart. Zelf heeft Ate namelijk al laten zien op verschillende terreinen te kunnen excelleren. Zo begon zijn verenigingscarrière in 2018 als roeier van EJL’19. ‘Een tijd waarin er niet zo zeer geëxcelleerd werd in blikken, maar wel in lachen.’ Na dit jaar was de overstap naar het coachen van EJL’20 gemaakt, samen met ploeggenoot Dick Scholtus. Dit beloofde een waanzinnig seizoen te worden na al een uitstekende start, met winst op het NKIR en de Van Oord Winterwedstrijden. Uiteraard werd dit seizoen door COVID-19 helaas gestaakt. Echter betekende dit voor Ate niet automatisch dat hij het even rustig aan kon doen, aangezien hij gevraagd werd als penningmeester voor de 14e Argo Najaars Slotwedstrijden. Hiervoor heeft hij zich hard ingezet tot 1 november, een week voordat de ANS van start zou gaan. ‘Dat was de dag dat besloten is dat de ANS toch geen doorgang zou kunnen vinden. Jammer, want de hele commissie had hier echt alles voor gedaan en we hadden er zin in. Toch hebben we een ontzettend leerzame en gezellige periode achter de rug, met veel geslaagde commissie-avonden.’
Ondertussen is Ate weer aan het coachen geslagen. Ditmaal coacht hij samen met Ralf Bollen en Lukas Verdegaal een van de meest actieve eerstejaars ploegen van de W.S.R., genaamd ‘Chateau Rijnland’. Wederom is dit een onwijs succes, waardoor wij kunnen concluderen dat Ate als coach zijn tips en enthousiasme op een effectieve manier over kan brengen!
Waar Ate vandaag de dag op dus lekker bezig blijft op Argo, hebben zijn ouders hier in het verleden ook zeker niet stilgezeten. Ton Frijters en Margje Soet hebben beide gewedstrijdroeid én beide in het bestuur gezeten. Verder heeft Ton meegewerkt aan een ‘Argo 75 jaar’ boek en een jaar de Sprint georganiseerd. Eén van zijn mooiste herinneringen aan Argo stamt uit de tijd dat Argo’s botenloods voor de derde keer verhuisd diende te worden. ‘We noemden dat ‘Operatie Overloods’*: de verhuizing van ‘de Puist’ in het havenkanaal bij Bruil naar de huidige locatie in de jachthaven kom. In mijn ervaring was er toen sprake van enorme betrokkenheid van de leden. Velen wilden zich voor deze operatie inzetten, wat een gevoel van verbondenheid creëerde. Hiernaast herinner ik mij Dorus Jansen, wat een facto van constante bleef bij Argo, terwijl het bestuur ieder jaar wisselde. Eigenlijk heb ik alleen maar goede herinneringen, maar dat kan ook aan mijn geheugen liggen.’
Naast wedstrijdroeien en haar bestuursjaar heeft Margje de PromCo (promotiecommissie) versterkt. Zij herinnert Argo als een plek vol activiteiten, gezelligheid, samenwerken en sporten met een groep hele verschillende mensen. ‘Mijn mooiste herinnering komt uit mijn bestuursjaar, toen het tijd was voor een nieuwe coachboot. Googelen was nog geen werkwoord, dus we gingen ons oriënteren op een dagje Hiswa (watersportbeurs). Hier hebben we een bootje kunnen aanschaffen, welke ‘enkel’ nog even van de werf naar Argo gevaren diende te worden. Nou, dat was best spannend, omdat we onderweg met dat kleine bootje bij Tiel door de grote sluizen moesten om daar het Amsterdam-Rijnkanaal op te gaan richting Argo!’
Al met al een familie die veel heeft meegemaakt door en betekend heeft voor Argo! Ate verwacht de familie-cv zelfs nog uit te kunnen breiden. Na de ANS heeft hij namelijk nog ambities om ooit de Sprint te mogen organiseren. ‘Maar voor andere commissies zou ik ook zeker open staan. Of, iets opzetten waar nog vele leden na mij profijt van hebben, zoals mijn pa met het bouwen van de huidige botenloods. En wie weet, misschien ook een jaar bestuur…’
*Stukje geschiedenis:
In de jaren ’60 zijn er plannen vanuit de gemeente om de Rijnhaven uit te breiden. Het kanaal wordt verbreed, behalve waar Argo zich bevindt. Deze locatie wordt ook wel ‘de Puist’ genoemd. Ondanks dat de gemeente Wageningen Argo wilt verhuizen wordt het botenhuis alsnog uitgebreid om ruimtegebrek op te vangen. Argo komt niet onder de verhuizing uit en wordt overgeplaatst begin jaren ’80 naar Grebbedijk 59. De botenloods en de kantine, die in 1982 gereedkomen, konden door de inzet van vele leden worden gebouwd.
