Vorig jaar gingen maar liefst 6 Argo ploegen de uitdaging aan: 100 kilometer roeien tijdens de Ringvaart Regatta. Vandaag zou de Ringvaart opnieuw op het programma staan, maar ook dit is om de bekende redenen afgelast. Dat geeft nu ruimte om terug te kijken, wat is de motivatie van een roeier om mee te doen aan deze lange tocht? Wat zijn de tips om je voor te bereiden? En, zou je het nog een keer doen? Wij vroegen het aan Nina. Zij startte vorige jaar de Ringvaart Regatta in een skiff. Honderd kilometer lang over de wateren in Amsterdam, Leiden en Delft wist zij te vechten tegen de blaren en pijn. Met deze actie, haalde zij ook nog iets meer dan 800 euro op voor het goede doel! Lees meer …..
Foto: Asopos de Vliet
Wanneer besloot je om de Ringvaart te starten in een skiff?
Ik kende de Ringvaart Regatta al wel, maar ik had nog nooit persoonlijke ervaringen van iemand gehoord. In mijn tweede jaar op Argo leerde ik een aantal mensen kennen die de Ringvaart hadden gestart. Hun verhaal maakte indruk, ze vertelden dat het een enorm zware tocht was geweest. Ik was in mijn tweede jaar de lichte dames gaan coachen en daardoor begon ik het zelf in de boot zitten al snel te missen. De Ringvaart zou voor mij een uitdaging zijn waar ik goed naar toe kon trainen gedurende het jaar. Het leek me gaaf om te zien of ik het in de skiff kon halen.
Waarom besloot je om deze wedstrijd in een skiff te starten?
Daar zijn meerdere redenen voor. De skiff is mijn favoriete nummer: je vormt de enige kracht die de boot voortbeweegt en alles dat je hoort is je eigen klipgeluid en de golfjes tegen de rand van je boot, dat heeft voor mij iets magisch. Het is de enige plek waar ik aan niets kan denken. Daarbij wist ik niet hoe ik me zou voelen als ik na 50 kilometer niet alleen mezelf zou moeten motiveren, maar ook nog 3 andere roeiers bijvoorbeeld. Natuurlijk is het leuk om in ploegverband zo’n prestatie neer te zetten en die herinnering samen te kunnen delen, maar ook op de moeilijke momenten zal je samen door moeten. Ik denk dat je dus goed moet overwegen wat voor jou het prettigste is, aangezien zowel in een ploeg als alleen allebei voor- en nadelen hebben.
Hoe zagen je voorbereidingen er uit?
Ik had geen idee hoe een trainingsschema eruitziet voor een 100k dus ik heb eerst een aantal profcoaches om advies gevraagd. Zij gaven aan om simpelweg heel veel kilometers te gaan maken in de skiff en op de ergometer, 100 kilometer kun je niet oefenen. Ik ben in december begonnen met trainen (5 maanden voor de wedstrijd), de Rijn en het weer laten het dan vaak niet toe om een flink stuk te gaan skiffen. Daardoor heb ik dus heel veel en heel lang op de ergometer gezeten. Ik begon met afstanden van 8 kilometer en bouwde dat gedurende een aantal weken op naar 18 kilometer per training. Je traint dan op de lagere hartslagzones om een duurvermogen op te bouwen. De ergometer is de ideale plek om te leren doorzetten op momenten dat je niet meer wilt. Ook belangrijk waren stabiliteitsoefeningen en vooral veel eten om voldoende calorieën na het ergometeren/skiffen binnen te krijgen. Tijdens zulke lange afstanden kun je goed merken waar je als eerste pijn krijgt, of je recht zit en hoe het ervoor staat met je techniek. Ik denk dat wanneer je blessurevrij bent en je techniek op orde is, je zo lang mogelijk zonder pijn kunt roeien. En dat is wel de truc om 100 kilometer zo leuk mogelijk te maken.
Hoe heb je de dag zelf ervaren?
Ik moest om 6:30 uur starten, ik had niet zo goed geslapen en ik was ook heel zenuwachtig. De Ringvaart begint bij Asopos de Vliet en onder dat kleine bruggetje ging ik bijna om omdat het ineens toch smaller was dan ik dacht, haha. Na de start ging het eigenlijk prima. Het was fantastisch weer en op de Kagerplassen waren in beide richtingen nauwelijks golven voor Argo begrippen (je steekt deze plas twee keer over tijdens de route). Astrid en Sara zijn met mij meegefietst, ze hebben me de hele route aangemoedigd en daar ben ik ze nog steeds heel dankbaar voor. Daarnaast had ik het geluk dat ook mijn ouders op de aanlegplekken konden zijn voor eten, drinken en tape voor mijn vingers. Wat ook bijzonder was om mee te maken waren de aanmoedigingen van vreemden die vanaf de wal stonden te kijken. Zo zaten er mensen aan het water die riepen dat ze het knap vonden dat ik alleen roeide en hoeveel kilometer het nog was tot het volgende dorp. Mensen met toeters en slingers die vanaf de steigers limonade aanboden. Die onverwachte steun vond ik heel gaaf en het gaf motivatie.
Wat is het meest memorabele moment van de dag/ voorbereiding?
De finish. De laatste 5 kilometers waren voor mij het zwaarste. Ik had het gevoel dat de laatste brug voor Proteus-Eretes er al had moeten zijn en die zag ik maar niet verschijnen. Het duurde en het duurde maar en elke spier in mijn lijf deed zeer, ook mijn nek van het omkijken. Uiteindelijk kwam die brug er gelukkig toch, met het punt waar de 600 meter eindsprint zou beginnen (dit is geen grap, er is nog een klassement voor ook). Wie ooit de Varsity geroeid heeft, weet hoe het voelt om richting een finish te roeien waar een helling aan mensen staat te juichen. Dat voelde hier net zo. Toen ik na de sprint het geluidssignaal hoorde en de boot kon laten lopen besefte ik eigenlijk pas hoe ver ik had geroeid, dat moment ga ik niet meer vergeten.
Hoe heb je de volledige tocht kunnen volhouden? Wat vertelde je jezelf/liet je jezelf vertellen om maar door te roeien?
Het meefietsen van Sara en Astrid en de hulp van mijn ouders hebben voor mij een grote rol gespeeld om het roeien vol te houden. Daarnaast heb ik ervoor gekozen om een goed doel te verbinden aan mijn deelname, namelijk Stichting Klavertje 2. Je doet het dan ook echt ergens voor aangezien je de gedachte achter het goede doel kent en betekenis wilt geven aan de donaties. Ik was verbaasd hoeveel mensen er geld hebben gedoneerd, in het bijzonder studerende vrienden met een kleine portemonnee. Dat vond ik een mooi gebaar en dat motiveerde me.
Hoe heb je de 100k aangepakt?
Ik heb het opgedeeld in stukken. In de skiff ben je natuurlijk ook de stuur. Bij de stuurliedenvergadering kreeg ik mee wat de gevaarlijke punten waren en wat de boeien op de Kagerplassen precies aangeven. Ik wist al dat ik over sommige stukken langer zou doen door de vele bochten en het kan ook een keer gebeuren dat je de verkeerde afslag neemt. Uiteindelijk viel dat gelukkig allemaal mee en is het in één keer goed gegaan. Ik zorgde ook dat ik wist hoeveel kilometer ik nog moest tot de volgende aanlegplek, dat helpt enorm met het doseren van je voeding, water en energie. Er was een telefoon mee in de boot die steeds mijn locatie deelde met de meefietsers, mijn ouders en alle vrienden die mij online hebben gevolgd die dag. Het is een prettig idee dat wanneer je iets nodig hebt, je volgploeg je altijd snel kan vinden.
Wat zou je mensen willen meegeven die de ringvaart willen starten?
Weet waar je aan begint, haha! Het is een heel bijzondere ervaring, ongeacht in welk nummer je de Ringvaart roeit. Ik kan het ontzettend aanraden omdat je leert om niet op te geven en het heel veel van je roeivaardigheid vraagt (in het bijzonder in een ongestuurd nummer). Het is met geen andere wedstrijd te vergelijken: de Ringvaart wordt veel in gladde nummers geroeid en je legt de afstand af in één dag. De wedstrijd is top georganiseerd en op de aanlegplekken worden de roeiers goed verzorgd. De Ringvaart zelf is een prachtige route langs dorpen en grote steden als Amsterdam, Leiden en Delft. Mocht je hulp in de voorbereiding nodig hebben of je wilt meer tips, ik help graag. Ga het vooral doen en geef niet op!
Je hebt met je skiff actie geld opgehaald voor het goede doel Klavertje 2. Waarom heb je hier voor gekozen?
Stichting Klavertje 2 haalt geld op voor onderzoek naar het Ushersyndroom. Voordat ik de Ringvaart wilde roeien heb ik een documentaire gezien over twee zussen van ongeveer mijn eigen leeftijd die allebei het syndroom van Usher hebben. Het is een progressieve ziekte waarbij je langzaam blind en doof wordt. Er is geen behandeling en er is nog heel weinig over bekend. De documentaire raakte me, deze meiden waren zelf ook volop bezig met studeren en sporten en dan krijg je te horen dat je rond je 30e levensjaar bijna niets meer zelf zal kunnen. Ik wilde graag bijdragen aan het bekender maken van deze ziekte en de stichting, daarom heb ik mijn deelname aan de Ringvaart hiervoor ingezet.
Hoe veel geld heb je uiteindelijk opgehaald?
880,81 euro.
Zou je de ringvaart nog een keer starten?
Ja, absoluut. De eerste 3 dagen na de wedstrijd had ik een ongekende spierpijn en zei ik tegen mijn ploeggenoten en mijn ouders dat ik dit niet nog eens ging doen, maar daar ben ik later toch op teruggekomen… Het was een fantastische ervaring en ik zou de wedstrijd zeker nog vaker willen skiffen, of misschien sturen. Het volgende doel is dan het verbeteren van mijn eindtijd.
